Υπομονή και κουράγιο Μιχαήλ......

Παίδες κάτι άσχετο.. εδω και 24 ώρες αγνοείται η γατούλα μου.. Κάποιες φορές πολύ σπάνια, επειδή μένει εκτός σπιτιού, κάνει βόλτες, αλλά πάντα γυρίζει, και αν δεν έχει γυρίσει το βράδυ (κάτι που δεν συμβαίνει ούτε μια φορά το 6μηνο), θα έχει γυρίσει το επόμενο πρωί. Και σήμερα δεν γύρισε ποτέ. Έκανα τρελό ψάξιμο, ειδικά πριν λίγο σε όλη την γειτονιά.  Αυτό που με φοβίζει είναι ότι έχουμε μια κακίστρο γειτόνισα η οποία δεν μένει μόνιμα πλέον εδώ, αλλά είναι γνωστή για το πόσα ζώα έχει θανατώσει (και δικό μας σκύλο παλιά) Και εχθές που επέστρεψε, εχθές εξαφανίστηκε η γατούλα μου. Δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν έχω τρόπο να το επιβεβαιώσω αυτό που λέω βέβαια αυτή την στιγμή. Πάντως αν δεν ξαναεμφανιστεί η αγαπημένη μας ζιζέλ, ήδη λέμε το άλλο γατάκι που υιοθετήσαμε εν τέλη, να το δώσουμε κάπου να έχει σπίτι, μιας και δεν είμαστε για άλλες τέτοιες στεναχώριες. Θα σας ενημερώσω αν αλλάξει κάτι. 

Βαριέμαι να μπω σε αντιπαραθεση.. Άλλωστε δεν χρειαζόταν ολόκληρο σεντόνι για να υπερασπιστείς την άποψη σου . Σεβαστή και μέχρι εκεί. Αναφέρεσαι όμως για Αττική και Θεσσαλονίκη που απέχουν παρασάγγας από το πνεύμα της δική μου τοποθέτησης.  Να είσαι καλά.

Ψιλόβροχο πριν μισή ώρα στο Καπανδρίτι την ώρα που έφευγα για Αθήνα ....πολύ κλειστός καιρός στα βόρεια του νομού 

Καθόλου, αν έχω κάτι είναι η παρά πολύ καλή μνήμη. Και τότε υπήρχε μόνιμη γκρίνια. Υπενθυμίζω ότι τέλη Γενάρη του 2004 συγκεκριμένα μετά από μία ακόμα χαμένη ευκαιρία του λεκανοπεδίου με το χαμηλό-βόμβα ο αστικός ιστός της πόλης είχε στρωθεί μετά τις 24 Φεβρουαρίου 1992 μόλις μία φορά στον ιστορικό του 2002. Μάλιστα σε σχετικό ποστ κάποιο μέλος της Hellasweather είχε παραλλάξει το γνωστό τραγούδι ''που 'ναι τα χρόνια, ωραία χρόνια, που 'ριχνε χιόνια στα πεδινά'' με την άνοιξη να φαίνεται στους χάρτες τότε χωρίς να προμηνύεται αυτό που εν τέλει έγινε την ιστορική Τσικνοπέμπτη.  Fast forward το 2008. Για όσους θυμούνται στο snowreport υπήρχε γενικά γκρίνια για τα περιορισμένα χιόνια στη πόλη της Θεσσαλονίκης (προφανώς ακολούθησαν χειρότερα χρόνια αναλογικά). Συγκεκριμένα στο ποστ φωτοαφιερώματος όπου έγραφαν όλοι τρελαμένοι για το έπος στις 16-18 Φεβρουαρίου όπου θάφτηκε ακόμα και ο Πειραιάς, κάποιος από τη Θεσσαλονίκη είχε γράψει ένα σχόλιο του στυλ ''είναι ένας μεγαλειώδης χιονιάς που δεν χρειάζεται να τον μειώνουμε οι Θεσσαλονικείς και μόνο έτσι θα ζήσουμε κι εμείς στο μέλλον κάτι ανάλογο κτλ''.  Δεν εξετάζω το αν υπήρχε δικαίως ή αδίκως γκρίνια από τη στιγμή που ακολούθησαν πολλές χρονιές χωρίς ιστορικό χιόνι στον αστικό ιστό των δύο μεγάλων πόλεων κατά κύριο λόγο αλλά υπήρχε μόνιμη γκρίνια, ένα μόνιμο αίσθημα μη ικανοποίησης. Γι' αυτό και όλες αυτές τις συζητήσεις τις βιώνω ως dejavu γιατί έχουν γίνει και ξαναγίνει και θα γίνονται και θα ξαναγίνονται. Τα παραπάνω παραδείγματα είναι εντελώς ενδεικτικά, μπορώ να αναλύσω πλήρως πχ το κλίμα του χειμώνα 2003-2004.